Glutenvrij?

Tja…glutenvrij.
Wel eens van gehoord…maar wat houdt het ook weer in?

In Nederland zijn er rond de 100.000 mensen die leiden aan Coeliakie (spreek uit: seu-lia-kié). Deze mensen kunnen niet tegen het miezerige eiwitje in graansoorten, ook wel gluten genaamd. De darmen beschouwen de gluten als een vijandige stof die het darmstelsel aanvalt, en daarom verzint het lichaam van alles om de gluten een kopje kleiner te maken. Concreet kunnen mensen last krijgen van diarree, overgeven, algehele lamlendigheid en nog veel meer ellende. In het lichaam worden (bij het nuttigen van gluten) de darmvlokken (die nodig zijn voor het opnemen van voedingsstoffen) ook afgebroken. Dit ziet er vooral bij jonge kinderen erg vreemd uit: die krijgen een dik opgezet buikje en vallen ontzettend af (omdat het lichaam geen of te weinig voedsel opneemt).

Bij veel mensen wordt de diagnose Coeliakie op latere leeftijd pas gesteld. Er zijn nu officieel rond de 20.000 mensen waarbij de diagnose officieel is gesteld. Het komt echter bij 1 op de 100 mensen voor. In Nederland missen we dus nog zo’n 100.000 luitjes die vrolijk gluten aan het consumeren zijn en klachten hebben als vermoeidheid, buikpijn, overgewicht, misselijkheid, etc, maar zonder duidelijke oorzaak.
Tegenwoordig is er wel steeds meer bekendheid over het ‘foutje in het DNA’ dat maakt dat het lichaam gluten niet lust en wordt de diagnose ook eerder gesteld. Dit is vooral te danken aan de zeer actieve vereniging voor patiënten – de Nederlandse Coeliakie Vereniging. Zij lobbyen totdat ze een ons wegen (niet letterlijk gelukkig) o.a. bij de plaatselijk supermarkten voor meer aandacht op de etiketten of buurten bij beschuitfabrikanten voor glutenvrij beschuit, en bij huisartsen dat ze ook goed weten welke verschijnselen bij het stellen van de diagnose voorkomen etc.

Wat is er aan te doen? Tja: levenslang geen gluten meer nuttigen! En dat is vrij radicaal. Mensen met Coeliakie kunnen van 1/200 boterham al ziek worden (omdat het lichaam dat spul echt niet wil en geen half werk biedt in het afbreken van alles wat op gluten lijkt…). Daarom kan je de coeliakie-patient ook herkennen aan enige mate van dwangneurotisch handelen als het aankomt op schoon bestek gebruiken bij het besmeren van het eigen brood, niet uit hetzelfde boterkuipje boter nemen waar al die vieze glutenmessen al in hebben zitten smeren en na contact met kruimels de handen wassen.
Je kunt mensen ook herkennen doordat ze altijd van tevoren willen weten wat er te eten valt op een verjaardagsfeest of dat ze al een week voor het spontane etentje in de stad de chefkok van een restaurant willen uithoren over zijn glutenvrije kookkunsten.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.